Home Blog Pagina 68

Archief Beuningen 1990-1999 beschikbaar

Vanaf nu is een aanvulling op het archief van de gemeente Beuningen beschikbaar voor het publiek. Het gaat om het gedeelte over de periode 1990-1999.

Inhoud van het archief
Het archief van de gemeente Beuningen over de periode 1990-1999 bevat diverse interessante stukken voor onderzoekers en de huidige bewoners van Beuningen. Naast algemene archiefstukken als de notulen van de gemeenteraad, is er bijvoorbeeld ook een serie over monumenten in de gemeente Beuningen beschikbaar gekomen. Ook vindt u in de aanvulling op het archief diverse dossiers over de restauratie en het historisch onderzoek naar het Torentje van Blanckenburgh (een rijksmonument).

In de jaren ’90 was er in de gemeente Beuningen ook sprake van dreiging door het hoogwater. Naast de rampenplannen, die in de jaren ’90 regelmatig werden geactualiseerd, is ook een noodverordening terug te vinden. Die werd in januari 1995, tijdens de bijna-overstroming, uitgevaardigd. Het hield in dat de gemeente particuliere eigendommen mocht betreden om maatregelen te nemen tegen het hoogwater, zoals het aanbrengen van nooddijken en het verstevigen van bestaande dijken.

bron: Archief Beuningen 1990-1999 beschikbaar – Regionaal Archief Nijmegen

Nieuwe database Haagse en Loosduinse gezinkaarten online

Nieuwe scans en verbeterde beschrijvingen van de gezinskaarten van Den Haag en Loosduinen over de periode 1913 – 1939 zijn vanaf nu online te raadplegen.

De gezinskaarten van Den Haag en Loosduinen uit de periode 1913 – 1939 waren al digitaal beschikbaar, maar de kwaliteit van oude scans voldeed niet meer aan de wensen van de huidige tijd. De oude serie scans was onvolledig en er zaten fouten in de indexering, waardoor de zoekresultaten soms onbetrouwbaar waren. De gezinskaarten zijn nu in kleur en in hoge kwaliteit gescand. Door dubbele invoer en intensieve controle is de kwaliteit van de beschrijvingen veel beter geworden. Bovendien zijn nu alle namen op de kaart overgenomen, waardoor de nieuwe database veel vollediger is dan de oude: in totaal zijn er ruim een half miljoen extra namen vindbaar.

Het Haags Gemeentearchief heeft dit project met hulp van het crowdsourcingsplatform VeleHanden kunnen realiseren.  In anderhalf jaar klaar, dankzij al deze vrijwilligers.

Familie van Angela Merkel

Met het vertrek van Angela Merkel is het passend hier iets over haar familie-achtergrond te geven. Daarmee begrijpt men wellicht beter haar politiek handelen.

De familie van Angela Merkel, de kanselier van Duitsland, is van Duitse en Poolse afkomst. Merkel werd op 17 juli 1954 in Hamburg geboren als Angela Dorothea Kasner. De naam Kasner is afgeleid van Jan Kaźmierczak, een Pool uit Poznań die in de 18e eeuw leefde. Merkels grootvader veranderde de naam in Kasner in 1930. Merkel is twee keer getrouwd maar heeft de naam van haar eerste echtgenoot, Ulrich Merkel, behouden.

Horst Kasner (geboortenaam Horst Kaźmierczak; geboren 6 augustus 1926 in Berlijn, overleden 2 september 2011 in Templin) was de vader van Angela Merkel, en was een protestantse theoloog. Hij was de zoon van een adjudant bij de politie in de Berlijnse buitenwijk Pankow, waar hij opgroeide. Zijn vader Ludwig Kaźmierczak (geboren in 1896 in Posen, Duitse Rijk – overleden 1959 in Berlijn) uit de ouders Anna Kazmierczak en Ludwik Wojciechowski, waren etnische Polen en burgers van het Duitse rijk uit de regio Poznań. Ludwig werd in 1915 gemobiliseerd in het Duitse leger en naar Frankrijk gestuurd, waar hij krijgsgevangen werd genomen en zich bij het Poolse Haller’s leger voegde aan de kant van Entente. Samen met het leger keerde hij terug naar Polen om te vechten in de Pools-Oekraïense oorlog en de Pools-Sovjetoorlog. Nadat Posen een deel van Polen was geworden, verhuisde Ludwig in 1923 met zijn vrouw naar Berlijn, waar hij als politieman diende, en veranderde zijn familienaam in Kasner in 1930. Kasner diende later Hitler in de Tweede Wereldoorlog.

Er is weinig bekend over de oorlogsdienst van Horst Kasner, en hij werd op 19-jarige leeftijd als krijgsgevangene vastgehouden. Tijdens zijn middelbare schooltijd was hij lid van de Hitlerjugend, met als laatste dienstpositie troepenleider. Vanaf 1948 studeerde hij theologie, eerst in Heidelberg en daarna in Hamburg. Het was in Hamburg dat hij Herlinde Jentzsch leerde kennen en later trouwde, een lerares Engels en Latijn, geboren op 8 juli 1928 in Danzig (nu Gdansk, Polen) als dochter van de Danzigse politicus Willi Jentzsch. Enkele weken na de geboorte van hun dochter verhuisde het gezin van Hamburg naar Oost-Berlijn. De binnengrens was nog niet helemaal gesloten, maar de meeste Duitse migratie was in de tegenovergestelde richting. Kasner verhuisde naar het Oosten volgens de wens van jeugdpastor Hans-Otto Wölber, de latere (1964-1983) bisschop van Hamburg, die vreesde dat een tekort aan predikanten in het Oosten tegen de kerk zou werken. Kasner vond een predikantsplaats bij de Evangelische Kerk in Berlijn-Brandenburg en het gezin verhuisde naar een pastorie in het dorp Quitzow bij Perleberg.

Drie jaar later, in 1957, verhuisde Kasner naar het kleine stadje Templin in Brandenburg. Daar nam hij op verzoek van Albrecht Schönherr, toenmalig hoofdinspecteur van de Sprengel (kerkelijke regio) Eberswalde, een ontwikkelingsfunctie op het bureau voor godsdienstonderwijs in. Schönherr gaf in een interview in 2004 aan dat hij de benoeming had gedaan ‘vanwege de goede arbeidsomstandigheden en Kasner’s capaciteiten als pedagoog’. De locatie van de gebouwen voor permanente educatie was de Waldhof, een complex van kerkgebouwen dat buiten het centrum van Templin werd gebouwd, dat vanaf 1958 ook een voorziening voor verstandelijk gehandicapten huisvestte.

Hun dochter Angela werd geboren op 17 juli 1954. Marcus Kasner, haar broer werd geboren op 7 juli 1957. Een tweede dochter, Irene, werd geboren op 19 augustus 1964.

Kasner werd beschouwd als een religieuze leider en idealist die zich niet verzette tegen het kerkbestuur of het beleid van de socialistische partij, in tegenstelling tot Schönherr en Hanfried Müller (leden van de Weissensee-werkgroep (Weißenseer Arbeitskreis) die zich verzetten tegen de dominante nationaal-conservatieve trend van de Berlin-Brandenburgse bisschop Otto Dibelius). Vanuit een bestuurlijk perspectief werd Kasner beschouwd als een van de meer ‘progressieve’ krachten. Zijn bijnaam tijdens de DDR-tijden, die herhaaldelijk in de pers werd geciteerd, was ‘Rode Kasner’. Hij was lange tijd directeur van het pastorale college op een sleutelpositie binnen de Evangelische Kerk in Berlijn-Brandenburg. Alle theologen moesten als onderdeel van hun opleiding enige tijd als predikant doorbrengen voor hun tweede theologische examen in Templin. In deze context is er weinig bekend over enige druk die op predikanten wordt uitgeoefend om zich aan het systeem te conformeren. Kasner maakte reizen naar het buitenland als onderdeel van het Front National en kreeg het voorrecht om naar het Westen te reizen, hetzij met een bedrijfswagen of met een privévoertuig, dat via Genex kon worden aangeschaft. Aan de andere kant was het zijn vrouw, Herlind, verboden dit te doen vanwege haar positie als DDR-lerares. Een wervingspoging van de Stasi wordt verondersteld te zijn mislukt. In tegenstelling tot de kinderen in de families van andere predikanten, werd het hoger onderwijs van de Kasner-kinderen niet belemmerd. Vanaf het einde van de jaren zestig bekritiseerde Kasner de sociale orde van West-Duitsland. Hij was geen voorstander van hereniging.

Ludwig Kasner (geboortenaam Ludwik Marian Kaźmierczak; geboren 1896 in Posen, Duitsland (nu Poznań, Polen), overleden 1959 in Berlijn) was de grootvader van vaders kant van Angela Merkel. Hij diende als soldaat in het Poolse Blauwe Leger, dat deelnam aan de onafhankelijkheidsstrijd van Polen. In de nasleep van de Eerste Wereldoorlog verhuisde hij naar Berlijn, de geboorteplaats van zijn verloofde Margarethe, en werkte hij voor de Berlijnse politie.

Ludwig Kasner geboren uit Ludwik Wojciechowski en Anna Kaźmierczak (1867-1943), waren etnische Polen en burgers van het Duitse rijk uit Posen (nu Poznań, Polen). Zijn moeder was de dochter van Bartłomiej Kaźmierczak (geboren 1828) en Apolonia Bielejewicz (1826-1903). De naam Kaźmierczak is afgeleid van Jan Kaźmierczak, een 18e-eeuwse Pool uit het Pozna-gebied. In 1915, tijdens de Eerste Wereldoorlog, werd Ludwig opgeroepen voor het Duitse leger en vocht aan het westfront voordat hij krijgsgevangen werd gemaakt in Frankrijk. Vervolgens sloot hij zich aan bij het Poolse Blauwe Leger, dat aan de zijde van de Entente-mogendheden streed voor Poolse onafhankelijkheid; het is niet bekend of hij deelnam aan de strijd tegen Duitsland. Met het Blauwe Leger keerde hij terug naar Polen om te vechten in de Pools-Oekraïense Oorlog en de Pools-Sovjetoorlog.

Na zijn terugkeer uit de oorlog, in de nasleep van het Verdrag van Versailles, koos Ludwig voor het Duitse staatsburgerschap en verhuisde naar Berlijn, de geboorteplaats van zijn verloofde Margarethe.

Hij werkte bij de Berlijnse politie, als laatste in de Berlijnse wijk Pankow. Hij maakte promotie waarbij hij  uiteindelijk zijn toprang van Hauptwachtmeister bereikte. In 1926 werd hun zoon Horst Kaźmierczak geboren.

In 1930 Germaniseerde de familie hun achternaam van Kaźmierczak naar Kasner. Ze hielden nog steeds contact met de Poolse kant van de familie, bezochten hen in de jaren dertig verschillende keren in Poznań en kregen in Berlijn bezoek van Poolse familieleden. Ondanks de verandering van de achternaam , bleef Kasner altijd trouw aan zijn Poolse roots. Ludwig Kasner werd katholiek opgevoed, maar in de jaren dertig bekeerde het gezin zich tot het lutheranisme en zijn zoon werd een protestantse predikant.

Herlind Kasner- Jentzsch geboren op 8 juli 1928 in Danzig, nu Gdańsk, Polen, overleden op 6 april 2019 in Templin) was de moeder van Angela Merkel en lerares Engels en Latijn. Ze bleef Engels doceren in een centrum voor volwassenenonderwijs in Templin tot in de tachtig.

Willi Jentzsch
(geboren 15 mei 1886 in Bitterfeld-Wolfen, overleden 23 mei 1936 in de Vrije Stad Danzig) was de grootvader van moeders kant van Angela Merkel. Willi Jentzsch (15 mei 1886 in Bitterfeld-Wolfen – 23 mei 1936 in de Vrije Stad Danzig) was een Duitse leraar, schoolbestuurder en politicus. Hij diende als voorzitter van de Danziger Beamtenbund (Danzig Federatie van Ambtenaren) en werd verkozen als een van de elf senatoren van de Vrije Stad Danzig op 27 oktober 1926, maar nam ontslag op 1 november 1927 om gezondheidsredenen. Op 1 november 1927 werd hij benoemd tot rector van het befaamde Gymnasium St. Johann in Fleischergasse. In maart 1936 werd hij schooldirecteur in Danzig en dus hoofd van alle basisscholen in de stadstaat. Willi Jentzsch was de zoon van Wilhelm Jentzsch, een landeigenaar (Gutsbesitzer) die behoorde tot een vooraanstaande familie in Bitterfeld-Wolfen. Jentzsch trouwde in 1921 in Danzig met Gertrud Alma Drange. Zij was de dochter van Emil Drange, die carrière maakte in het bestuur van de Oost-Pruisische stad Elbing. Via hun dochter Herlind, die met Horst Kasner trouwde, waren Willi en Gertrud Jentzsch de grootouders van moeders kant van Angela Merkel. Na de dood van Willi Jentzsch in 1936 verhuisde zijn familie naar Hamburg.

Marcus Kasner (geboren op 7 juli 1957 in Perleberg) is de enige broer van Angela Merkel en is theoretisch natuurkundige. Zijn vroege carrière liep parallel met die van zijn zus Angela; net als zij studeerde hij natuurkunde, behaalde een doctoraat in de natuurkunde (Dr.rer.nat.) en werkte als onderzoeker aan de Duitse Academie van Wetenschappen in Berlijn. Hij behaalde zijn Habilitation met het proefschrift Elektronische correlatie in het kwantum Hall-regime aan de Otto von Guericke Universiteit Magdeburg in 2002. Kasner doceert momenteel aan het Instituut voor Theoretische Fysica van de Goethe-universiteit Frankfurt en woont in Darmstadt. Tijdens de val van het communisme was Marcus Kasner bij het begin van haar politieke carrière in dezelfde kleine kring als zijn zus betrokken bij de oppositiebeweging in Oost-Duitsland. Hij was een vriend van Günter Nooke, de oprichter van Democratic Awakening, en nam deel aan politieke discussies over de toekomst van de staat

Irene Kasner (geboren 19 augustus 1963) is de enige zus van Angela Merkel en is ergotherapeut.

Ulrich Merkel. Ulrich Merkel was de eerste echtgenoot van Angela Merkel. Hij ontmoette Angela Kasner in 1974 toen ze allebei natuurkundestudenten waren, en ze trouwden in 1977. Het huwelijk eindigde in een scheiding in 1982. Angela Merkel behield de achternaam van haar eerste echtgenoot.

 Joachim Sauer (geboren 19 april 1949) is de tweede echtgenoot van Angela Merkel. Hij is kwantumchemicus en hoogleraar aan de Humboldt-universiteit in Berlijn. Hij trouwde op 30 december 1998 met Angela Merkel.

Keulen opent nieuw stadsarchief, 12 jaar na fatale instorting

In 2009 stortten de historische archieven van Keulen, het belangrijkste archief ten noorden van de Alpen, plotseling in. Wanbeheer en gebrekkige aanleg van een metrotunnel waren de oorzaak van de instorting. Twee mensen werden gedood en onvervangbare historische documenten van de 2000 jaar oude stad werden begraven in het puin. Waardevolle middeleeuwse manuscripten en historische foto’s werden voor altijd vernietigd.

Onlangs is het nieuwe historische archief ingehuldigd, 12 jaar na de instorting van het oude archief. Het archief in de 2000 jaar oude West-Duitse stad heeft 50 kilometer aan schapruimte om historische documenten en artefacten te bewaren. De inhoud van het nieuwe archief van Keulen omvat de 2000-jarige geschiedenis van de stad.

Het nieuwe archief is ongeveer 2 kilometer (1,2 mijl) verwijderd van de oorspronkelijke locatie en gebouwd voor een bedrag van € 90 miljoen ($ 106 miljoen). De nieuwbouw werd opgevat als een ‘burgerarchief’ met 45 werkplekken in een leeszaal, een collegezaal en vergaderzalen. Er zijn regelmatig tentoonstellingen, rondleidingen en evenementen gepland.

De stad noemt de nieuwe instelling het modernste gemeentearchief van Europa, met ruimte voor documenten op 50 kilometer aan planken. Het nieuwe gebouw werd ook gebouwd met verschillende energiezuinige, klimaatgecontroleerde zones die zijn aangepast aan de kwetsbare historische archiefmaterialen.

De meeste historische documenten zijn gelukkig hersteld. Het was een “ongelooflijke prestatie” dat 95% van de archieven kon worden teruggevonden en tot nu toe volledig zijn gerestaureerd.

Zoektocht naar vergeten oorlogsslachtoffers van het voetbal

Op 23 oktober begint in het Drents Archief een meerjarig onderzoek naar de duizenden slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog in het Nederlandse voetbal. Het oorlogsmonument van de KNVB is hiervoor het uitgangspunt, met daarop 2212 namen van omgekomen voetballers. Dit onderzoek is een initiatief van sporthistoricus Jurryt van de Vooren, waarmee hij hoopt een compleet beeld te krijgen van deze oorlogsslachtoffers. De nationale aftrap is in de provincie Drenthe, in samenwerking met het Drents Archief. Deze instelling heeft al foto’s gevonden van één van deze oorlogsslachtoffers: Jo Stüvel van Achilles 1894 uit Assen. Ook meehelpen met zoeken? Kijk op voetbalmonument.

Het oorlogsmonument van de KNVB is een eerbetoon aan die duizenden mensen, die tot aan hun dood een rol hebben gespeeld in de Nederlandse voetbalwereld. Het ging om jeugdspelers, veteranen, scheidsrechters, bestuurders – álle geledingen van het voetbal in oorlogstijd. Het is tegenwoordig ondergebracht op de KNVB Campus in Zeist. Al in 1949 werd het onthuld, toch weet bijna niemand van het bestaan ervan, of het nou gaat om de nabestaanden van de omgekomen voetballers of in de voetbalwereld zelf. En dan is er nog een probleem: het is onmogelijk om op het monument te achterhalen waar de slachtoffers vandaan komen. Alleen de achternamen en initialen staan vermeld, zónder de betreffende club en woonplaats. Een gemiddelde bezoeker weet daarom niet wie ‘Stüvel J’ was.

Van de Vooren heeft die gegevens inmiddels aan elkaar gekoppeld, zodat iedereen nu online kan zoeken op naam, club of plaats. Zo wordt meteen duidelijk dat Jo Stüvel lid was van Achilles 1894 in Assen. Binnen een maand was dit zoeksysteem al honderdduizend keer bekeken. Via de reacties is daarna weer veel nieuwe informatie gevonden, direct afkomstig van nabestaanden en clubs. Dit zoeksysteem staat op voetbalmonument.nl.

Het tweede deel van het onderzoek, waarvan de aftrap in Drenthe is, bestaat uit het opsporen van achtergrondinformatie over deze voetballers. Er staan 39 namen van Drentse voetballers op het monument. Hoe zijn zij omgekomen? En vooral: wat is er nog over hen te vinden bij de nabestaanden en de clubs zelf? Bij deze zoektocht wordt de hulp ingeroepen van het publiek. Inmiddels blijkt dat er ook omgekomen voetballers niet zijn vermeld op het KNVB-monument. Er zijn inmiddels 22 nieuwe namen gevonden, waarvan alleen al in Meppel acht. Het vermoeden is dat er nog veel meer onbekende oorlogsslachtoffers in de provincie Drenthe zijn.

Op voetbalmonument.nl staan de namen van de Drentse voetballers en de club waar ze speelden. Hier staan ook zoektips om meer informatie over ze te vinden. Tips, vragen en opmerkingen over de Drentse oorlogsslachtoffers in het voetbal kunnen gemaild worden naar jurryt@sportgeschiedenis.nl. Eind 2022 volgt de eindpresentatie als alle provincies zijn onderzocht.

Betekenis van etniciteitsschattingen?

Tot voor kort hadden etniciteitsschattingen maar weinig betekenis omdat de techniek nog niet geëvolueerd was en de schattingen vaak onvolledig of onjuist waren. De laatste tijd weet men de referentiepopulaties uit te breiden en te verfijnen. Referentiepopulaties zijn de gegevens uit de beschikbare databestanden van een bedrijf met wie men uw gegevens vergelijkt. Ieder bedrijf heeft zijn eigen databestand en de kenmerken van dit bestand zijn afhankelijk van de gegevens die men krijgt toegestuurd en die men in de loop der tijd in de eigen database heeft opgenomen. Een bedrijf dat zijn gegevens uit het verenigd koninkrijk ontvangt is natuurlijk op dit gebied betrouwbaarder dan etnische gegevens die overwegend afkomstig zijn van het Oost Europese gebied. Door deze uitbreiding en verfijning van de referentie database kan men nu de genealogische DNA bevindingen bij de interpretatie soms opsplitsen in meer dan duizend verschillende etnodemografische groeperingen.

Dit betekent dat nu de etniciteitsresultaten veel nauwkeuriger zijn en aanwijzingen kunnen geven over een onduidelijke familiegeschiedenis. Bij het vastlopen van een onderzoek kunnen etniciteitsresultaten nu wellicht helpen als een eerste stap bij de opheldering van problemen bij het onderzoek. Maar pas op, ook al vindt men aanprijzingen over de etnische afkomst, wees dan toch voorzichtig met de interpretatie. Want etnische aanwijzingen geven geen tijdstempel. Bij 23andMe kan men een Ancestral Timeline bekijken om te zien hoe ver terug een relatie bestaat en de etnische locaties, maar bij andere bedrijven moet men raden.

Zowel 23andMe als AncestryDNA bieden extra aanvullingen op uw etniciteitsresultaten die helpen om de oorsprong van uw voorouders in een specifieker tijdsbestek te plaatsen. Bij 23andMe kunt u deze meer specifieke aanwijzingen in de tijd vinden, AncestryDNA richt zich meer op migratiepatronen.

Waar zijn de verschillen etnicitteitsproviders sterk in? Family Tree DNA heeft bijvoorbeeld geen etniciteitscategorie specifiek voor Ierland. Dus zelfs als je 100 procent Iers bent, zal men de term “Iers” niet vinden in de DNA-testresultaten. Dat resultaat is technisch accuraat, maar te breed om interessant of nuttig te zijn. De beste etniciteitsschattingen komen van het bedrijf dat meer specifieke voorouderlijke populatie(s) als referentiepopulatie heeft. Elk van de grote bedrijven geeft een volledige lijst van hun referentiepopulaties. Men kan dus via die lijst controleren welk bedrijf het beste is voor uw specifieke mix van erfgoed.

Vrijwel alle grote bedrijven zijn goed in het bieden van een basisachtergrond wanneer het de West-Europese afkomst betreft. Sommige bedrijven excelleren ook uit in andere delen van de wereld.

Hier is een kort overzicht van de grote bedrijven en hun expertisegebieden:

•         23andMe: Oost-Europese of Zuid-/Midden-Amerikaanse afkomst

•         AncestryDNA: DNA Migrations tools die onderzoekers helpen te bepalen waar hun voorouders waren in de afgelopen 200 jaar, en welke grotere bewegingen van mensen ze mogelijk deel uitmaakten van

•         Living DNA: Het Verenigd Koninkrijk, met 21 subsets die daar meer gedetailleerde resultaten opleveren (bijv. 12 procent Northumbershire, 6 procent Devon)

•         MyHeritage DNA: Vijf Joodse referentiepopulaties, plus enkele andere unieke populaties zoals Inuite.

Welk bedrijf men ook kiest, wees voorbereid op wijzigingen en updates. Etniciteitsschattingen zijn een lopend onderzoeksgebied dat steeds nieuwe data aan oude gegevens toevoegt. Zo is het mogelijk wanneer in een bestand meer gegevens komen men bijvoorbeeld de Ierse afkomst kan preciseren terwijl in oude referentiegegevens men Brits werd beschouw. Etniciteitsschattingsmachines bij de DNA-testbedrijven geven dan andere schattingen door toevoeging van meer gegevens in de referentiepopulatiegegevens. AncestryDNA heeft bijvoorbeeld onlangs een update uitgebracht voor hun etniciteit, waar plotseling, van de ene op de andere dag, veel mensen aanzienlijk meer Schots werden Een van de manieren waarop referentiepopulaties etniciteit beïnvloeden, is in de manier waarop een bedrijf de wereld categoriseert. In eerdere categorisering van de resultaten van Ancestry, brachten ze het hele Verenigd Koninkrijk in één groep,  Met de update hebben ze nu vier groepen: Engeland en Noordwest-Europa, Ierland, Schotland en Wales. Dus als je erfgoed hebt op een van deze plaatsen, dan is het bijna zeker dat er iets aan de schatting zal veranderen. Naarmate de referentie populatie zich uitbreidt worden de tests gevoeliger en kan men steeds meer vertrouwen hebben in de duiding van deze kleinere ethno-geografische regio’s

Wat zijn huwelijkse bijlagen?

Vanaf 1811 is de Burgerlijke Stand ingevoerd. Voordat een bruid en bruidegom gaan trouwen, moeten ze bepaalde bewijsstukken overleggen. Deze bewijsstukken worden huwelijkse bijlagen genoemd en bevatten afschriften van de geboorteakten of doopakten van de aanstaande bruid en bruidegom. Ook kunnen overlijdensakten van eventuele vorige partners en ouders aangetroffen worden of, wanneer bruid of bruidegom minderjarig zijn, akten van toestemming voor het huwelijk van ouders. Zelfs informatie over uiterlijke kenmerken van de bruidegom, zoals de kleur van zijn ogen, kan gevonden worden in de huwelijkse bijlagen en wel in akten waarin verklaard wordt dat de bruidegom in dienst van de ‘Nationale Militie’ is geweest. De periode 1811-1852 biedt de meeste informatie omdat de bijlagen gegevens bevatten van de periode voor de invoering van de burgerlijke stand.

Om te kunnen trouwen moesten bruidegom en bruid enkele bewijsstukken inleveren bij de ambtenaar van de burgerlijke stand, de huwelijksbijlagen of huwelijkse bijlagen genoemd. De huwelijksbijlagen bestaan vooral uit afschriften van verschillende akten die informatie over het bruidspaar geven. De bijlagen zijn geordend op gemeente, jaar en aktenummer van het huwelijk. Vooral de oudste huwelijksbijlagen zijn belangrijk bij onderzoek omdat het vaak afschriften zijn van akten van vòòr de invoering van de burgerlijke stand. In tegenstelling tot de huwelijksakten, die in duplo zijn opgemaakt, zijn de bijlagen in enkelvoud aanwezig.

De volgende stukken kunnen als huwelijksbijlagen worden aangetroffen:

♦ Afschrift van de doop- of geboorteakte
Aanstaande echtgenoten die voor de invoering van de burgerlijke stand in 1796/1811 waren geboren, leverden een afschrift van hun doopinschrijving in. Dat gold ook wanneer een aanstaande echtgenoot in het buitenland was geboren. Als het doopregister verloren was gegaan, werd door de vrederechter of de kantonrechter een akte van bekendheid van geboorte of notoriteit opgemaakt. Hierbij legde een aantal familieleden of bekenden bij de notaris of de vrederechter een beëdigde verklaring af over de identiteit van de bruid of bruidegom en zo mogelijk over geboortedatum, geboorteplaats en ouders.

♦ Verklaring van toestemming
De aanstaande echtgenoten hadden tot de leeftijd van 30 jaar toestemming van hun ouders nodig om te mogen trouwen. Als de ouders niet bij de plechtigheid aanwezig waren, werd een schriftelijke toestemming ingeleverd. Waren de ouders overleden, dan moesten afschriften van de overlijdensakten, soms zelfs van de grootouders worden overlegd.

♦ Militiebewijs
Tot 1911 diende de bruidegom een bewijs inleveren dat hij aan zijn militaire verplichtingen had voldaan, was vrijgesteld of was uitgeloot. In de bijlagen tot 1861 is ook zijn signalement opgenomen.

♦Bewijs van onvermogen
Dit werd verstrekt als bruidegom en bruid niet in staat waren de kosten verbonden aan de huwelijkssluiting te betalen.
Als er een onwettig kind werd geboren, werd op de geboorteakte alleen de achternaam van de moeder vermeld. Als de moeder daarna trouwde en haar partner wilde haar buitenechtelijke kind(eren) erkennen, dan gebeurde dit tijdens de huwelijksvoltrekking. De achternaam van het kind kon dan veranderen in de achternaam van de stiefvader, wat op de geboorteakte werd vermeld. Ook als een persoon zelf zijn naam wilde wijzigen, werd dit op de geboorteakte vermeld.

De huwelijksbijlagen werden in Nederland in principe tot en met 1932 integraal bewaard.  Maar  bij heel wat gemeenten zijn deze niet meer aanwezig. De  meeste huwelijkse bijlagen zijn alleen op microfiche beschikbaar.  Een andere mogelijkheid om gericht naar scans van huwelijkse bijlagen te zoeken is via de website wegwijzer van familysearch. In de jaren zeventig/tachtig van de vorige eeuw hebben Mormonen in samenwerking met het Centraal Bureau voor Genealogie deze huwelijks bijlagen verfilmd bij de toenmalige rijksarchieven en deze scans zijn online geplaatst.

DNA-onderzoekers maken gezichtsreconstructies van drie oude Egyptenaren

Het DNA-onderzoek maakt het  mogelijk om op basis van deze gegevens grove reconstructies te  geven van het gelaat, een techniek waarvan de politie al wel gebruik maakt bij de opsporing van criminelen waarbij op de plaats van het delict DNA-materiaal is gevonden. Dankzij DNA-analyse hebben onderzoekers 3D-gezichtsreconstructies kunnen genereren van drie oude Egyptische mummies.  Daarmee hebben- DNA-onderzoekers ons een glimp gegeven van hoe de oude Egyptenaren eruit hebben gezien. Onderzoekers van Parabon NanoLabs, een in Virginia gevestigd DNA-technologiebedrijf, hebben 3D-reconstructies gemaakt van de gezichten van drie mannen na het verwerken van DNA-monsters van mummies.

De gemummificeerde mannen, JK2134, JK2888 en JK2911 genaamd, zijn naar schatting tussen de 2.000 en 2.800 jaar oud. Ze komen uit Abusir el-Meleq, een oude gemeenschap van de Nijl in Egypte. Men denkt dat JK2134 dateert van 776 tot 569 voor Christus en JK2888 wordt geschat van 97 tot 2 voor Christus, terwijl JK2911 van ongeveer 769 tot 560 voor Christus is.

Met behulp van een proces dat DNA-fenotypering wordt genoemd, waren ze in staat om genetische informatie over de fysieke kenmerken en voorouders van de mannen te extraheren om 3D-modellen te genereren van hoe ze eruit zagen toen ze ongeveer 25 jaar oud waren.

De onderzoekers ontdekten dat de drie mannen voornamelijk afkomstig waren uit het Midden-Oosten, vermengt met enige Zuid-Europese voorouders. Hun voorouders bleken meer te lijken op moderne mensen uit de Middellandse Zee en het Midden-Oosten dan op de huidige Egyptenaren. Het is geweldig om te zien hoe genoomsequencing en geavanceerde bio-informatica kunnen worden ingezet op oude DNA-monsters.

Veel politiediensten over de hele wereld gebruiken deze technologie om reconstructies te maken wanneer niet-geïdentificeerde overblijfselen worden gevonden. De auteurs speculeren dat dit een nieuwe optie is voor genealogen om op basis van DNA-resten de gezichten van de voorouders zijn te reconstrueren

Facial reconstructions of three Egyptian mummies | CTV News

Nieuwe scans op de website van de Groninger Archieven

Eén inventarisnummer lichten we toe. Wilt u in het algemeen weten of er scans zijn van een bepaald onderwerp, voeg “scan” toe aan uw zoekterm. Soms is er bij een scan een transcriptie beschikbaar. Ook handig is dat u in de scans gericht met termen kunt zoeken door Ctrl+f te gebruiken.

Uitgelicht
De drie stukken die afgelopen zomermaanden online beschikbaar zijn gekomen hebben betrekking op het rampjaar 1672. Het jaar waarin de Republiek door Engeland, Frankrijk en de bisdommen Münster en Keulen werd aangevallen. In Groningen werd het beleg van de bisschop van Münster, Bommen Berend, doorstaan. Sinds die tijd is 28 augustus, de dag waarop de troepen zich terugtrokken, in Groningen een feestdag. In 2022 zal er, omdat de gebeurtenissen dan precies 450 jaar geleden plaatsvonden, veel aandacht zijn voor de gebeurtenissen rond 1672.
Een groep projectdeelnemers van het Maak Geschiedenisproject Open het Stadsbestuur gaat daarom op zoek naar interessante bronnen en transcribeert deze. Ook zullen zij onderstaande drie stukken uit het archief van het stadsbestuur onder handen nemen. We lichten er één toe. In een brief gedateerd uit 1772, precies honderd jaar na het beleg van Groningen door de bisschop van Münster, refereert P. van Wullen aan zijn overgrootvader Cornelius van Wullen.

Nieuwe scans Juli – augustus 2021 1605 Stadsbestuur van Groningen

 ♦ 1594 – 1815 Inventarisnummer 7049: Concepten en minuten”, stukken betreffende militaire zaken, de kwestie Osebrand Johan Rengers en onkosten in de commissies van de hoofdmannenkamer, 1661, 1672 en z.j Inventarisnummer

♦ 7070: Stukken betreffende de geschillen tussen de stad en de Ommelanden, 1672, 1675 – 1677

♦ Inventarisnummer 12530: Brief van P. van Wullen over de grote verdiensten voor de stad Groningen van zijn overgrootvader Cornelius van Wullen, hopman van het burgerregiment tijdens de belegering van de stad in 1672, met verzoek om het burgerrecht en een ambt te krijgen, 1772

Genetisch genealogische samenwerking Stichting Edmond Delhougne Roermond met de universiteit van Antwerpen

Vanaf begin deze eeuw maakt de discipline genealogie een stevige transformatie door, dankzij onder meer de digitaliseringsgolf en het DNA-onderzoek.

Met de samenwerkingsovereenkomst met de Universiteit Antwerpen – vakgroep erfgoedstudies – en in het bijzonder met genetisch genealoog prof. dr. Maarten Larmuseau (KU Leuven en Universiteit Antwerpen) beoogt onze stichting inhoud te geven aan deze
transformatie voor een brede doelgroep. Via de samenwerking wordt beoogd om de traditionele genealogie uit te breiden met
genetisch onderzoek.

Naast professionals (in spe) en geïnteresseerden in familiale en andere vormen van sociale geschiedenis, stamboomonderzoek en familiekunde, geschiedenis van migratie, heemkunde, archeologie en genetica, richt een en ander zich tot wie zich wil verdiepen in
het potentieel van DNA in hedendaags onderzoek en dat vanuit een erfgoedperspectief in de breedste zin van het woord.
Vanaf september 2021 zullen daartoe aan de Universiteit Antwerpen cursussen worden gegeven op academisch masterniveau. Voor de doelgroep, doelstelling en het programma achter deze cursussen verwijzen wij hierbij naar bijlage ‘Voorouders en nakomelingen’.

Naast de studie aan de universiteit zullen er vanaf 2022, in samenwerking met Universiteit Antwerpen, ook cursussen op ons instituut in Roermond worden gegeven voor belangstellenden.
De samenwerking richt zich uitdrukkelijk op de wetenschappelijke ontwikkeling van genetische genealogie en niet op de commerciële toepassingen. Het beleid van onze stichting is uitdrukkelijk ook gericht op het meer betrekken van jonge mensen bij onderzoek en publicaties in het kader van (genetische) genealogie.
Via de wetenschappelijke ontwikkeling, de diverse samenwerkingsverbanden en de verdere digitalisering van onze archieven beogen wij de toegankelijkheid van genealogische bronnen en de uitstraling van genealogie voor een zo groot mogelijke
doelgroep te bevorderen.

Indien en voor zoverre er bij u interesse bestaat in nadere informatie zijn wij desgevraagd graag bereid u deze te verstrekken. Bezoek daarvoor op onze website www.delhougne.nl de pagina ‘cursus’. Telefonisch zijn wij bereikbaar onder nummer (+31) 475 330 518.