Geneanet (gevestigd in Frankrijk) heeft een belangrijke mijlpaal bereikt: 5 miljoen foto’s van graven staan nu online. Veel van deze foto’s zijn gemaakt in Europa, hoewel een paar misschien uit Noord-Amerika komen.
De aanpak van Geneanet is vergelijkbaar met, maar verschilt van Find-a-Grave en andere. Bij Geneanet is er altijd ten minste één echte foto van een graf of monument in de database, dus geen gekopieerde lijsten, aankondigingen van begrafenissen of blanco vermeldingen. Niemand “bezit” een graf bij Geneanet; grafstenen kunnen door iedereen worden geïndexeerd, niet alleen de fotograaf (hoewel je als fotograaf natuurlijk je eigen foto’s kunt indexeren). Het bedrijf ontmoedigt het fotograferen van recente graven, uit respect voor de overledene.
Geneanet heeft rijke collecties genealogische gegevens in Frankrijk en Europa. We zijn verheugd om mee te delen dat ons project “Save Our Graves” de top van 5 miljoen graven heeft bereikt!
Deze foto’s zijn vrij toegankelijk, evenals alle gegevens die door Geneanet-leden worden gedeeld. Ons “Save Our Graves”-project vereenvoudigt het uploaden en indexeren van graffoto’s, via een smartphone/tablet-app (iOS en Android) en een online indexeringstool. Het doel is simpel: bewaar de herinnering aan de overledenen door hun namen te indexeren met graffoto’s.
In veel Europese landen is de ruimte op het kerkhof beperkt (veel kerken zijn honderden jaren oud) en zijn grote begraafplaatsen niet alledaags. Eeuwigdurende grafhuur is uitzondering; de meeste percelen zijn voor een beperkte tijd verhuurd. Het komt vaak voor dat percelen die als verlaten worden beschouwd, worden opgegraven en beschikbaar worden gesteld voor de recent overledenen. Alle gevonden overblijfselen worden begraven in een ossuarium of pottenbakkersveld, een gemeenschappelijk graf. Dus wat is een verlaten plot? In Frankrijk beheren gemeentehuizen bijvoorbeeld de lijst met contactpersonen voor begraafplaatsen. Wanneer een huurovereenkomst afloopt op een graf van meer dan 30 jaar oud, wordt er een openbare kennisgeving getoond aan de poort van de begraafplaats, wordt een brief gestuurd naar de geregistreerde verhuurder en wordt het graf gemarkeerd met de mededeling “Lease verstreken, neem dan contact op met het gemeentehuis”. Bij geen reactie binnen 1 jaar (dit is net veranderd; het was voorheen 3 jaar), wordt het perceel geleegd voor iemand anders. “Save Our Graves” is een poging om graven te documenteren die zouden kunnen verdwijnen als nabestaanden zijn verhuisd en de begraafplaats enige tijd niet hebben bezocht. Natuurlijk is het handig om alle graven en monumenten te documenteren: het vinden van de begraafplaats van een voorouder opent nieuwe wegen voor onderzoek, en grafstenen bieden vaak essentiële aanwijzingen met data en andere familieleden! Toegang tot de fotocollectie via het menu “Zoeken”, “Begraafplaatsen en gedenktekens”:
Veel meer informatie, inclusief stapsgewijze instructies voor het doorzoeken van de database, is te vinden op: https://bit.ly/3xe1ywW.
5 miljoen foto’s van graven online bij Geneanet
Hollands Noorderkwartier 2022 – 3
Jaargang 36 – aflevering 131 – september 2022
Inhoud
Van de voorzitter
Bestuur Mededelingen
Rectificatie Waterpuzzel
Lezingen in de herfst
Voorouderszoeken Rob Verdwaald
Watermolenaar Dirk Jansz Klopper
Genealogie van steentijd enz. Deel II en III
Lezing Woertman
Famillement 2022
5 GENERATIES SCHÜTZ
een beroemde Hernhutter familie in Zeist – artistiek, ondernemend, missionair
Het familieverhaal van de familie Schütz is helemaal verweven met de geschiedenis van Zeist. In de nieuwe tentoonstelling maakt men kennis met 10 leden uit 5 generaties van de uit Duitsland afkomstige Hernhutter familie Schütz, al meer dan twee eeuwen woonachtig in Zeist, en deels Suriname. Een familie, die het geheim van de Zeister hernhutter pleinen – de eenheid van wonen, werken en geloven – als geen andere Zeister familie belichaamt, al meer dan 150 jaar lang.
Zo maakt u kennis met de bakker en de zendeling (Suriname), de kunstenaar en de ondernemer (resulterend in de Koninklijke Fabriek voor gegoten Zink- en Bronswerken, aan de Lageweg – nu de plek van het Hernhutter Huis), de onderwijzeres en de wijnhandelaar, de predikant en het lid van de Zeister Gemeenteraad.
De tentoonstelling is van 6 augustus tot 23 oktober 2022 in Museum Het Hernhutter Huis, Lageweg 27 – Zeist.
Openingstijden: dinsdag – zondag 14.00-17.00
Entree € 3,00 – tot 18 jaar gratis
Stichtse Heraut jaargang 34 nr. 3, augustus 2022
Inhoud V
Voorwoord
Afdelingsnieuws
Zilveren speld voor Yvonne Jansen-Linse
Nieuwe leden
Beide nieuwe leden stellen zich voor
Afdelingsbijeenkomsten
Toelichting lezing woensdag 14 september 2022
Toelichting lezing woensdag 12 oktober 2022
Afdelingsbijeenkomst woensdag 9 november 2022
Verslag afdelingsbijeenkomsten
Lezing 13 april 2022 over: Van Stand naar Steeg
Verslag excursie 23 april 2022 Museumwerf Vreeswijk
Lezing 11 mei 2022 over het drankenbedrijf Staffhorst
Afdelingsactiviteiten
Vooroudersprekuur weer van start
Nieuwe afdelingswebsite
Nieuwe Facebookpagina
75-jarig bestaan afdeling Utrecht
Algemene informatie
Boek: ‘Thuis heb ik nog een ansichtkaart’
Tijdschriftennieuws
Tips en Weetjes
Joris en Albertus Sanderson,schippers (deel 2)
Paleografie
Transcriptie van Stichtse Heraut 2, april 2022
Nieuwe opgave
Zilveren speld voor Yvonne Jansen-Linse
Tijdens de ledenvergadering van 13 april 2022 werd namens het hoofdbestuur door Casper de Jong, secretaris, een zilveren speld uitgereikt aan Yvonne Jansen-Linse. Zij ontving deze speld vanwege de vele jaren waarin zij zich heeft ingezet voor de afdeling Utrecht.
Yvonne was van 1988 t/m 1994 en van 1999 t/m 2022 lid van de redactie van de Stichtse Heraut. Daarnaast had Yvonne zitting in het bestuur van de afdeling Utrecht van 1986 t/m 1995 en van 2012 t/m april 2022. Dit was niet vanzelfsprekend en het was ook geen routine. Speciaal gewaardeerd werd de flexibiliteit waarmee zij wist in te spelen op veranderende omstandigheden. Hiermee was Yvonne jarenlang een van de steunpilaren van de NGV.
Bijgaand ontvangt U het nieuwe nummer van de Stichtse Heraut.
Door diverse oorzaken is dat iets later dan u van ons gewend bent.
Ook de afzender is gewijzigd in: heraut@vanderhof.nl
De inhoud is als vanouds en we hopen dat u hiervan met plezier zult kennisnemen.
Vriendelijke groeten namens de redactie
Rob van der Hof
Archief Rotaryclub Amsterdam en hun Hoofdbestuur
De archieven van de Rotary Club Amsterdam en het landelijke Hoofdbestuur zijn geïnventariseerd.
Begin 1905 is in Chicago de eerste Rotary Club opgericht. Paul Harris, een advocaat in Chicago, was de initiatiefnemer. Hij ergerde zich aan de praktijken van het zakenleven in zijn stad: o.a. corruptie en moordende concurrentie. Hij trachtte daar een einde aan te maken door normen en waarden vast te stellen die door de leden van de club als juist werden aanvaard. Van elke in de stad gevestigde beroepsgroep kon één lid tot de club toetreden. De bijeenkomsten rouleerden, ze vonden telkens plaats in de bedrijfsruimte van een ander lid; vandaar de naam Rotary. Daarnaast werd het een serviceclub die zich richtte op het dienen van de gemeenschap in het dagelijks leven.
In 1910 waren er al 16 clubs in de Verenigde Staten. Ze verenigden zich in de National Association of Rotary Clubs. Nadat in 1911 in Dublin de eerste club in Europa tot stand kwam, werd de naam gewijzigd in International Association of Rotary Clubs. In 1922 werd dat Rotary International, de huidige benaming.
De eerste club in Nederland ontstond op 29 januari 1923. Toen werd aan de Amsterdamse Rotary Club het Charter, de oprichtingsoorkonde, uitgereikt. Snel volgden andere steden: in 1924 Utrecht; in 1925 Rotterdam en Den Haag en in 1926 Haarlem en Leiden. Ook in Soerabaja (in de toenmalige kolonie Nederlands-Indië, tegenwoordig Indonesië) bestond een Rotaryclub.
In 1940 werd Rotary in Nederland door de bezetter verboden. Alle clubs die in oorlogsgebieden lagen, werden vervolgens door Rotary International ontbonden.
Na de oorlog konden de clubs opnieuw worden opgericht. Het nieuwe bestuur van Rotary Club Amsterdam werd op 6 november 1945 geïnstalleerd. Er werd opnieuw een charter verleend.
De Nederlandse Rotary Clubs vormden sedert 1926 tezamen een Rotary District dat onder leiding stond van een gouverneur. In 1951 werd dit district in tweeën gesplitst. Vanaf 1957 bestond Nederland uit drie districten, in 1969 werden dit er vier en in 1977 vijf. Sinds 1986 zijn er zeven districten. De Rotary Club Amsterdam valt onder district 1580.
De archieven van de Rotary Clubs worden door de organisaties zelf beheerd. Veelal worden ze uiteindelijk overgedragen aan een plaatselijke archiefdienst. Zo is het ook gegaan met de stukken van de R.C. Amsterdam, die nu te raadplegen zijn onder toegangsnummer 1275.
De stukken van het Hoofdbestuur van de Rotaryclub zijn te vinden onder toegangsnummer 1024. Onlangs is een aanvulling op het archief geïnventariseerd.
Stadsarchief Amsterdam
Afdeling Rijnland / jaargang 27 / nr. 79 / juni 2022
Inhoudsopgave
Vakmanschap is meesterschap
Activiteiten afdeling Rijnland
Voorouderspreekuren in de regio
Verslag ledenvergadering NGV-afd. Rijnland d.d.12-4-2022
Oud schrift
Verslag lezing: Het Hoogheemraadschap van Rijnland
Verslag lezing: Raadsels rond de stamboom van de
familie Pietersen
Het zullen je voormoeders maar wezen. Deel 2
Kennismaken met…..Danielle Ashton-Buwalda
Poffertjesbakker en timmerman, een bijzondere combinatie
Transcriptie oud schrift
Wetenswaardigheden:
– Boek: Rond de Rode Polder
– Museum Voorschoten
– Collectiebeheersysteem ELO: van tekst naar link
Afdelings- en bestuursinformatie
Wat betekent het woord wit voor Wit-Rusland
Oost-Europese genealogen denken dat deze term zijn oorsprong had in het land dat nu bekend staat als Wit-Rusland. In de 18e en 19e eeuw beschreef de term “Wit-Russische” etnische Russen die in het gebied tussen Rusland en Polen woonden (tegenwoordig omvat dit Litouwen, Oekraïne, Wit-Rusland, Letland en Moldavië). Tijdens de jaren twintig werd de term vaker gebruikt voor Russen die zich tegen de bolsjewistische revolutie hadden verzet en de keizerlijke regering steunden. Meer specifiek betekende het degenen die vochten tegen het Rode Leger van de Sovjet-Unie in de Russische Burgeroorlog (1918 tot 1921).
De Witten schilderden de revolutie af als een aanval van Rusland door buitenlandse ideeën en de Roden rechtvaardigden hun revolutie als een reactie tegen buitenlandse inmenging. Dit gebruik is afgeleid van de royalistische tegenstanders van de Franse Revolutie, bekend als de ‘blanken’ omdat ze de witte vlag van de Franse Bourbon-dynastie overnamen. Hoewel kleiner dan het Rode Leger, was het Witte Leger van Rusland beter uitgerust en had het een overvloed aan tsaristische officieren, van wie sommigen aanboden om als gewone soldaten te dienen. Het Witte Leger had twee hoofdbases, in het zuiden en in Siberië. Uiteindelijk hadden de Wit-Russen hun nederlaag grotendeels te danken aan interne ruzies en hun weigering om landhervormingen toe te staan in de gebieden die ze controleerden.
DNA – ontwikkeling
Resultaten van genealogisch vrijwilligerswerk en de vooruitgang in DNA-sequencing bieden de mogelijkheid om lijken die lang onder water hebben gelegen te identificeren.
De lichamen van Lake Mead konden worden geïdentificeerd met behulp van genetische genealogie, een wetenschap die ‘onoplosbaar’ herdefinieert. “Lake Stickney onbekende” lag bijna een decennium onder water, voordat hij in juni 1994 door een paar vissers in het meer was gevonden en die hem tussen de planten ophaalden.”
Het lijk was vergaan tot lijkwas. Een autopsie onthulde slechts een paar details: hij was in het hoofd geschoten, waarschijnlijk gedumpt in de late jaren 1980 en ergens tussen de 25 en 35 jaar oud. Het identificeren van het lijk leek aanvankelijk onmogelijk. Slechts minder dan 20 menselijke cellen allemaal onvolledig en besmet, werden uit het lichaam teruggevonden.
Deze zomer, toen meren opdroogden als gevolg van door klimaatverandering veroorzaakte droogte, zijn er een alarmerend aantal vergelijkbare onbekenden gevonden – hun resterende genetische materiaal aangetast na jaren in het water van het meer te zijn gelegen. In Lake Mead zijn sinds mei vier lichamen ontdekt in het reservoir, de laatste dook op 6 augustus op.
De groeiende sector van genetische genealogie combineert vooruitgang op twee verschillende wetenschappelijke gebieden – DNA-sequencing en genealogie. Wetenschappers zijn in staat om sporen van DNA te herstellen om een genetisch profiel op te bouwen en vervolgens familiale relaties af te leiden door databases met DNA-profielen te doorzoeken van mensen die hebben betaald om hun genetisch materiaal te laten sequencen. Hoewel slechts een decennium oud, heeft de methode geholpen bij het oplossen van gevallen waarin wetshandhaving DNA-monsters had, maar niets om ze mee te vergelijken.
De echte sprong naar de toekomst is het perfectioneren van de methoden om zelfs het meest uitdagende, gedegradeerde DNA te nemen en identificatie mogelijk te maken
In 2020, na mislukte, meer traditionele pogingen om DNA-sequencing te bepalen lukte het om met behulp van de nieuwe methode om te sorteren tussen menselijk en niet-menselijke DNA, de gebroken sequenties te onderscheiden van degenen die intact waren gebleven en de gebroken sequenties te repareren met behulp van enzymen.
Dit is een multidisciplinaire taak van computerprogrammeurs die modellen hebben gebouwd voor het lezen van de gegevens, chemici en laboranten die werken om het laboratoriumproces te herhalen. Het onderzoeksteam team kon een DNA-profiel van het lijk reconstrueren. Maar hoewel hij een genetische identiteit had, miste hij nog steeds een persoonlijke identiteit. Met wie hij mogelijk bloedverwant was, was nog onbekend.
Het gebruik van DNA-tests om de familiegeschiedenis te bepalen werd rond de eeuwwisseling mogelijk, toen commerciële DNA-laboratoria – de eerste was Family Tree – DNA-testkits begonnen aan te bieden aan het grote publiek. Iedereen kon een wangswab insturen en hun DNA-profiel zou worden gesequenced en opgeslagen in de online database van het bedrijf.
De grote doorbraak kwam in 2009, toen 23andMe hun “Relative Finder” -tool lanceerde. Het bedrijf was in staat om autosomaal DNA te verzamelen – dat 50 procent van de moeder en 50 procent van de vader is – en kon zo uitgebreide, complete stambomen opstellen. Nu konden hele families hun DNA indienen en hun afstammingslijnen generaties lang terug opstellen.
Na verloop van tijd gebruikten burgerwetenschappers en amateurs hun expertise om DNA te interpreteren en in samenhang te brengen met burgerlijke stand gegevens.
De techniek is afhankelijk van de bestaande DNA-profielen die beschikbaar zijn in online databases. Genetische genealogen verwijzen naar het DNA van een onbekende persoon – die door wetenschappers zijn geherstructureerd – met wat er momenteel bestaat en zoeken naar overeenkomsten.
Een match van 1 procent is meestal indicatief voor derde neven en nichten en ongeveer 3 procent betekende achterneefjes. Elke grote hit als deze onthult een gemeenschappelijke voorouder en maakt een stamboom completer. Omdat de identiteit van degenen in DNA-databases bekend is, beperkt dit sterk wie de onbekende persoon zou kunnen zijn.
Deze onderzoeksmethode verwierf bekendheid in 2018 toen genetische genealogie werd gebruikt om de Golden State Killer te identificeren. Veel genetische genealogen, begonnen cold cases op te nemen in hun analyses. Tot op heden zijn meer dan 200 gevallen tot een goed einde gebracht.
Maar het veld is niet zonder uitdagingen en de afhankelijkheid van databases is misschien wel de grootste. Ongeveer 40 miljoen mensen hebben hun DNA ingediend in alle grootste databases – Ancestry.com, 23andMe, MyHeritage – maar alleen Family Tree DNA en GEDmatch bieden toegang voor werk met wetshandhaving: ongeveer 2,5 miljoen unieke monsters gecombineerd.
En de databases zijn evenmin representatief voor de samenleving. De meeste mensen die vrijwillig hun DNA hebben ingediend, zijn van Europese afkomst, zei Moore. Andere etniciteiten zijn ondervertegenwoordigd, een overblijfsel van wantrouwen tegen de geneeskunde, wetshandhaving of beide. Het is ook bijna onmogelijk om een complete stamboom te bouwen van degenen die afstammen van ex-slaven, alleen met behulp van DNA, omdat zoveel namen en records zijn vernietigd.
Maar het bevestigen van identiteiten blijft het sterkste punt van genetische genealogie
“Lake Stickney onbekende” was een van de identificeerbaren. Nadat men een DNA-profiel had gegenereerd, vonden genetische genealogen een nauwe familiale match, die, met behulp van openbare archieven en traditioneel onderzoekend detectivewerk, voldoende was om de man als Rodney Johnson te identificeren.
De toekomstige technische uitdagingen voor genetische genealogie zijn de schaalbaarheid ervan. “De echte innovatie komt van het kunnen uitbreiden van de technologie naar elk geval, niet alleen degenen met een goed DNA. Je wilt immers de technologie verfijnen die alle gevallen omvat, en niet alleen de gemakkelijke.”
En het bouwen van stambomen op efficiëntere, inclusievere manieren vereist grotere DNA-databases en toegang tot meer genomen.
Akte van magescheid
Een akte van magescheid regelt de verdeling van (on)roerende goederen onder verwanten en eventueel goede vrienden. Daarmee is het een interessante bron voor genealogisch onderzoek. De akte werd bij leven van de erflater opgesteld of na diens overlijden. Vanaf het begin van de 19e eeuw hield een notaris toezicht bij de deling, maar voor die tijd werd het geregeld door de scheidslieden zelf (de familie en naaste vrienden). De overeenkomst werd dan wel vaak nog bekrachtigd door schepenen. Bij de deling moest onder meer rekening worden gehouden met de huwelijksvoorwaarden en testamenten.
Deze aktes zitten meestal in archieven van schepenbanken en notarissen of als bijlage bij gerechterlijke stukken. In het archief van de gerechtsbank van het graafschap Buren van 1590 tot 1811 zat een dik pak aktes van magescheid.
Ze zijn nu gesplitst, afzonderlijk beschreven en allemaal online in te zien.
Levensverwachting VS daalde bijna een jaar in 2021
Volgens een overheidsrapport is de levensverwachting in de VS voor het tweede achtereenvolgende jaar gedaald in 2021, met bijna een jaar minder dan in 2020.
De geschatte Amerikaanse levensduur daalde vorig jaar tot ongeveer 76 jaar en één maand, en daalde voor het tweede achtereenvolgende jaar tot het laagste niveau sinds 1996. De levensverwachting is met bijna drie jaar gedaald sinds het begin van de pandemie in 2020, de grootste daling in twee jaar in bijna 100 jaar.
Maar Covid draagt slechts ongeveer de helft van de schuld voor de achteruitgang in 2021, zei de CDC (Centers for Disease Control and Prevention), waarbij andere factoren zoals sterfgevallen door ongevallen, waaronder overdoses van drugs, ook een rol spelen.
Meer lees je op: https://bit.ly/3COG4dm.